Termin łaciński ministrare oznacza "służyć, pomagać". Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ministrant wskazuje szczególnie na służbę we Mszy św. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy św. i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Sama służba wymaga czasami od nas naprawdę bardzo wiele wyrzeczeń, ale mamy taką świadomość że służymy samemu Bogu i ludziom i ta świadomość nas umacnia. Każdy z nas jest naprawdę bardzo dumny z tego co robi.
Nasza służba polega na tym, aby przybliżyć ludziom ważność służenia. Możemy być bliżej Chrystusa, służyć Jemu i nosić określone przedmioty, przygotowywać dary ofiarne , dzwonić dzwonkami i co najważniejsze czytać Słowo Chrystusowe. Dla nas bycie w LSO jest bardzo wielką radością, bo przez swoją służbę ukazujemy, że każde nabożeństwo jest nie tylko sprawą kapłana lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych.
Liturgiczna Służba Ołtarza skierowana jest do chłopców począwszy od drugiej klasy szkoły podstawowej, poprzez gimnazjum i szkołę średnią, oraz studentów i młodzież pracującą. W naszej parafii jest 33 ministrantów i 11 lektorów. Do LSO zaliczyć też trzeba 2 nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej są nimi Józef Dobrowolski i Kazimierz Gawlik.
KRÓLUJ NAM CHRYSTE + ZAWSZE I WSZĘDZIE!
W naszej parafii posługę przy ołtarzu w czasie mszy św. i nabożeństw pełnią: ministranci, lektorzy a także nadzwyczajni szafarze Eucharystii.
Modlitwa przed służeniem
Oto za chwilę * przystąpię do ołtarza Bożego, * do Boga, który rozwesela młodość moją. * Do świętej przystępuję służby. * Chcę ją dobrze pełnić. * Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia, * by myśli moje były przy Tobie, * by oczy moje były zwrócone na ołtarz, * a serce moje oddane tylko tobie. * Amen.
Modlitwa po służeniu
Boże, * którego dobroć powołała mnie do Twej służby, * spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach, * przez dzień dzisiejszy i całe me życie, * szedł tylko drogą zbawienia. * Przez Chrystusa, Pana naszego. * Amen.
Do patronów ministrantów należą:
św. Tarsycjusz - męczennik rzymski III wiek
św. Stanisław Kostka - XVI wiek (Polska)
św. Alojzy Gonzaga - XVI wiek (Włochy)
św. Jan Berchmans - XVII wiek (Holandia)
św. Dominik Savio - XIX wiek (Włochy)
X przykazań ministranta
- Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
- Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
- Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
- Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
- Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
- Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
- Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
- Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
- Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
- Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.
Zasady według św. Jana Berchmansa
- Serce moje jedynie bezpiecznym żyć może, gdy wytrwa w szczerej, dziecięcej miłości ku Matce Bożej.
- Mało mówić, dużo czynić.
- Wielce sobie ważyć drobne sprawy.
- Jeśli nie dojdę do świętości za młodu, nigdy nie będę świętym.
- Myśl, żebyś Panu Bogu się podobał, a Pan Bóg o tobie myśleć będzie.
- Sumiennie dopilnuję punktualnego rannego wstawania.
- Kto nie docenia modlitwy, nie wytrwa w pobożności.
- Wszystko, co czynisz, czyń z wielką starannością.
- Cierpliwość koroną wszelkich cnót.
- Nie czyń nigdy tego, co Ci się w drugich nie podoba; ale to, co się w nich podoba.
Cenne uwagi dla Liturgicznej Służby Ołtarza.
- Pełniący posługę przy ołtarzu przychodzą do kościoła nieco wcześniej przed rozpoczęciem liturgii. Czas ten powinien być przeznaczony na modlitwę i duchowe przygotowanie do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie. Podobnie po zakończeniu mszy św. pamiętają o dziękczynieniu. Czuwają nad stosownym zachowaniem i ciszą tak przy ołtarzu jak i w zakrystii.
- Członkowie zespołu liturgicznego troszczą się o strój godny świątyni (szczególnie w niedzielę i święta – odświętny strój), dbają o czystość swoich alb i komż. Aktywnie włączają się w liturgię: modlitwę i śpiew, dbają o odpowiednią postawę, pobożnie składają ręce. Przed celebracją przygotowują liturgię (czytanie i psalm) i inne potrzebne rzeczy; pomagają także w ubraniu celebransa.
- Przychodząc do kościoła udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi Panu. Powinni więc wchodzić głównym wejściem do kościoła. Jeżeli ktoś wchodzi przez zakrystię, to nie przyklęka w kąciku, lecz udaję się przed ołtarz, gdzie jest obecny Gospodarz tego domu i tam się modli.
- Udział służby liturgicznej we Mszy św. nie może ograniczyć się do mechanicznego wykonywania powierzonych im czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich "świadomie i owocnie" przeżywając święte tajemnice.
- Spełnianie określonych czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi stąd mowa o „służeniu przy ołtarzu”. Należy więc podkreślać przekazywaną treść, a nie samego siebie.
- Wszyscy członkowie zespołu liturgicznego pełniący posługę w prezbiterium biorą udział w procesji wejścia i uczestniczą w całej liturgii na swoich miejscach. Do zakrystii wychodzą tylko w razie konieczności.
- Swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
- Zabiegają o częstą spowiedź i stan łaski uświęcającej. Do Komunii św. przystępują pierwsi przed pozostałymi wiernymi.
- Swoją postawą i zachowaniem dają wiernym przykład właściwego i pełnego uczestnictwa w Eucharystii. Są także wzorem postępowania dla rówieśników tak w kościele jak i poza nim.